De rechtbank Noord-Holland heeft op 12 januari 2021 uitspraak in de zaak HAA 18/4843 gedaan ter zake van antidumping- en compenserende rechten en de oorsprong van zonnepanelen. De rechtbank heeft daarbij geoordeeld dat niet Taiwan, maar China het land van oorsprong is. Verweerder heeft recht op verdediging van eiseres en motiveringsbeginsel niet geschonden en heeft voldaan aan zijn bewijslast. OLAF is bevoegd en het rapport van OLAF kan in principe als bewijs dienen. In hoger beroep heeft het gerechtshof Amsterdam heeft op 23 juni 2022 in zaaknummer 21/00161 geoordeeld dat het hoger beroep ongegrond is. Ook het Hof ziet geen aanleiding de door OLAF in Taiwan vergaarde informatie (zowel tijdens als na het bezoek aan Taiwan) als bewijsmiddel uit te sluiten en is tevens van oordeel dat de inspecteur voor alle in de UTB betrokken zonnepanelen is geslaagd in de op hem rustende last te bewijzen dat zij van Chinese oorsprong zijn. Daarmee volgt het Hof de uitspraak van de rechtbank.

Volgens de rechtbank moesten de producten in het geding als “Hulpstukken (fittings) voor buisleidingen” worden aangemerkt. De rechtbank volgde daarmee eiseres in haar standpunt dat de indeling daarvan, dient plaats te vinden onder post 73.07. Voor de heffing van antidumpingrechten is dan geen plaats, waaruit voortvloeit dat ook voor het in rekening gebrachte bedrag ter zake van rente op achterstallen geen plaats is. Het Gerechtshof Amsterdam heeft echter op 14 juni 2022 in zaaknummer 21/00224 in hoger beroep geoordeeld dat de “pijpnippels” uitsluitend vatbaar zijn voor indeling onder post 73.06. Bij deze stand van het geding is tussen partijen niet in geschil dat indeling dient plaats te vinden in de GN-onderverdelingen 7306 3041 (indien verzinkt) en 7306 3049 (indien niet verzinkt), zodat belanghebbende terecht is uitgenodigd tot betaling van antidumpingrechten. De slotsom is dat het hoger beroep van de inspecteur gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd.